Kanchanaburi Ayuthaya

Oh wat ben ik blij dat ik in m,n bedje lig. Wat n dag!!!!
Ik zal even bij gisteren beginnen. Gisterenavond gingen we nog even t dorpje in en hebben we nog een massage genomen. Maar wat deed dat zeer met die overgevoelige stijve kuiten. Nu vanmorgen kan ik nog bijna niet lopen.
Maar wat was het weer prachtig toen we wakker werden!!! Nog even alles in ons opnemen. De rivier was zo glad als een spiegel vandaag. Zo had ik hem nog niet gezien! En dan met die opkomende zon wauw!!!! Vanmorgen om 8 u begonnen ze overal vuurwerk af te steken vanwege het chinees nieuwjaar. Hier is het wel toegestaan in Bangkok in Chinatown niet.( Als ze daar met z,n allen zouden beginnen blijft er niets meer staan denk ik). Ze stakken alleen maar van die duizendklappers af,geen siervuurwerk snap je dat nou ??..
We besloten vanmorgen nog te gaan varen en fietsen.
Om 9 u waren we bij de rivier en gingen varen met een longtailboot.
Wat was dar heerlijk en wat was sat mooi!!! De river kwai slingert heel mooi door het landschap en dan die bergen op de achtergrond met al dat groen en die huisjes op palen langs het water!!

Op een gegeven moment kwamen we allemaal grote vlotten tegen zoals onzes strandrestaurantjes met daarachter nog een open vlot met een dak erop. Daar was het discooo!! Al vele jongeren stonden volop te dansen. Ohh ik had zin om mee te doen en een lekkere Mai Thai erbij! ( geen thaise man maar een coctail}.
Ze vroegen of we bier wilden? Allemaal vanwege nieuwjaar!We kwamen wel 20 van die vlotten tegen.Iedereen vrolijk en maar zwaaien naar ons.
We vaarden 45 min heen en in 15 min terug toen werd het een speedboot. Heerlijk, ik had dit niet willen missen.
Faarna nog wat gefietst en onze spullen gepakt.
MMaaar dan !!! Die back-pack weer op je rug. En het was bloody bloody hot, n strakblauwe lucht en felle zon en wel 36 graden.Dat is afffziieeeeen!!
We moesten gaan lopen naar een bushalte in een andere straat.Uiteindelijk vonden we een open taxie die ons naar het busstation bracht. We moesten naar Ayutthaya. We zaten al n half uur in de buste wachten voor hij vertrok maar de bus werd steeds voller en voller en voller!
Mijn God geen Airco. Aan de ene kant 2 zitplaatsen aan de andere kant 3. Wij zaten aan de kant met 3 plaatsen. Emilie aan het raam tegen mij aangeplakt, aan de andere kant een thaise vrouw met een kind op schoot tegen me aangeplakt,verder zat ik aan de skybank vastgeplakt en op m,n schoot nog een volle rugzak geplakt!!Waarom had ik mijn vliesdeken ook alweer in m,n rugzak gepropt?? Oh voor de airco!!! Wat n zweetboel bij n temp van ongeveer 40 graden. Gelukkig konden we nog zitten want heel het gangpad stond vol gepropt.Zo zaten we 3 uur in de bus.
Er is in de bus altijd een vrouw die geld ophaalt en de boel regelt. Bij iedere halte en dat waren er zeer veel was het WWHHAAA HHOOO WEEE en WHHAAA HHO WHAAA. We konden er geen touw aan vastknopen. We wisten dat we over moesten stappen maar niet waar.Toch lastig als je niet weet waar je bent en je niet begrijpt wat ze zeggen.
We probeerden haar duidelijk te maken dat ze ons moest waarschuwen als we uit moesten stappen maar we kregen het haar niet aan haar verstand gebracht. Zelfs niet met gebaren.We dachten laten we ons maar niet druk maken als we ergens anders komen slapen we ergens anders.
Onderweg zagen we bijzondere tafrelen. Zoals een moeder op een brommertje met zijspan. Met 2 balen hooi en een kind en een geitje er in.
Vele laadbakken van auto,s die vol zitten met mensen. Ze zitten zelfs achter op de rand en zo vliegen ze over de weg>
We zagen in het begin vele suikerrietvelden en vele uitpuilende winkeltjes. Ik vraag me af of ze hier ooit kunnen balanzen.
Je ziet zoveel dat je er duizelig van wordt en dan denk ik mensen "zet toch wat binnen"..
Uiteindelijk kwamen we bij onze overstap. We waren op het station de enige europeanen dus ze kwamen zo vragen waar we naar toe moesten.
We moesten verder met een minibusje voor 14 pers.Onze tassen werden op een zitting gekwakt. Wij ernaast. Uiteindelijk kwamen er 18 mensen in dat minibusje, waaronder dus wij met onze bagage, nog iemand met veel bagage, een man met een t.v en alle plastictasjes.Help help help. Ik moet me dan bedwingen om rustig te blijven. alle ramen dicht!! Krijg ik wel genoeg zuurstof???
gelukkig moesten we zo maar een uurtje maar dat was meer dan genoeg. Nu heb ik veel vertrouwen in de thaise taxie chauffeurs maar deze maakte wel hele haarscherpe manouvres bij het passeren op de 2 baans weg. WE knepen onze tenen bij elkaar. Emilie keek maar niet meer.
In ons busje heerste een gelaten stemming niemand zei iets.Door deze absurde situatie kregen wij enorm de slappe lach.
Uiteindelijk zijn we geplet en gemangeld aangekomen na 4 uur bussen.
En toen weer die Back- pack op.
het duurde even maar we hebben een guest house en morgenavond vertrekken we met de nacht trein naar Chang Mai dus het kan zijn dat jullie even niets horen.

Chang Cheng. Lony