Drijvende markten en Kanchanaburi

marieke en wim leuk jullie reacties te lezen.
Jeaneg ik weet inderdaad wat lichtschaarste is maar aardedonker is toch lastiger. En hier was geen wim om het op te lossen
Ook verdere reacties allemaal kei leuk. Ik kan nu niet meer terg kijken wat iedereen geschreven heeft.en emilie wordt soms een betje simpel van mij met m,n internet. Het lijkt soms wrl of ze aan t werk is zegt ze. Ze staat nu onder de douche dus ik moet t zelf oplossen.
Ik zie soms dat ik veel fouten heb getikt maar dat zie ik dan als het al bevestigd is. Zo,n schempje is zo gevoelig.

Nu ga ik weer vetderet m,n reisverslag.ik was nog vergeten te vertellen over ons bezoek aan de drijvende markten. Volgens mij had ik dat al uit m,n hoofd gedelete want het viel tegen.
Dit zou een autenthiek drijvende markt moeten zijn maar is helemaal verpest door het toerisme.
Je gaat in een houten longtailboot dat is nog wel leuk. Maar ik weinig gezien dat de verkoop ging om het inslaan van voedingsmiddelen. Al eat er aan etenswaar is is om daar zelf eat te eten of voor verkoop aan toeristen. Iefere keer wrrd je werr naar een kraampje gevaren niet op een boot maar aan de kant met duizenden prullarias met opdringerige verkoopsters.dus het enige wat we steeds zeiden was no kapunka. Dank je wel in t thais.

Gisteren hadden we een tour genomen. Er eas ook een nederl meisje bij en een duitse jongen waar we veel mee optrokken. We gingen eerst naar de erawana watervallen dat zijn 7 watervallen op verschillende niveau,s in een nat park. We moesten ongeveer 80 km rijden. Het was zo mooi daar. Het leek wel een sprookjes bos. Hele dikke bomen waar hele wortelpartijen van boven de grond kronkelden. Je zou je bijna afvragen zijn hier misschien ook ergens kabouters?
Ook stroomde overal water met heel veel vissen er in. bij verschillende watervallen konden we zwemmen. Dat bracht nog al wat hilariteit met zich mee. Want zo gauw je in het water ging kwamen de vissen op je af en zogen an je been. Toch heb ik heerlijk even gezwommen . In t zonnetje in heel helder water bij de watwrval met allemaal van die prachtige bomen en grote keien. Dat was sprookjesachtig.

Daarna zijn we naar een minder sprookjesachtig gebeuren geweest.waar we wel van ontdaan waren. We gjingen eerst weer een eind met de bus. De omgeving was prachtig. Mooie glooiende bergen op de achtergrond. En soms door een druk dorpje. Met natuurlijk allemaal marktjes en heel veel bedrijvigheid.

We gingen eerst naar t museum van de aanleg van het treinspoor van birma naar thailand in de 2e wereldoorlog.
Als voorstuk zagen we een filmpje en je hart draait bijna om. Al die flinke gezonde mannen die je in het begin ziet. Die 18 uur per dag moesten werken. Ze moesten op een stuk een rots 25 diep uithakken. En ze kregen per dag maar 2 keer een beetje rijst met wat groente te eten. Ze moesten s,nachts met kaarsen en vuren doorwerken. Vandaar hellfire pass. Duizenden stierven er.
Daarna liepen we naar hellfire pass. Je voelt gewoon dat daar zoveel gebeurd is.
Als eerbetoon aan al die mannen die hun leven hebben moeten geven, vonden we dat we de moeilijkste weg terug moesten nemen. En dat was de terugweg naar de bus met wel duizend trappen bij een temp van 35 graden. Dat was zwaar. Maar verbleekt bij wat hun hebben meegemaakt. Dan hebben wij toch de hemel op aarde.
als je dan weer in de bus zit duurt dat wel evenvoordat je dat weer van je af kunt zetten.

Daarna gingen we een rit met dat oude birma treintje maken. Over een spectaculair traject. Over een diepe afgrond. Met een prachtig uitzicht over de rivier.
Uiteindelijk kwamen we bij de wereldberoemde bridge uit. Die bijzonder is vanwege z,n geschiedenis.

Moe kwamen we weer thuis.

Lieve mensen deze keer niet echt een vrolijk bericht.
Maar het was indrukwekkend en de moeite waard.

Liefs lony.