Vervolg Dhaing

Uiteindelijk kwamen we aan in ons resort!!!! ha ha!!! In ieder geval wel het uitzicht!! Verder een kamertje boven een koeiestal! Met 2 koeien eronder! Er stonden wel 2 bedden, geen raam, het was gewoon open. Een heel steil trapje langs de muur, zonder leuning omhoog.
Daar aangekomen kregen we lekkere thee aangeboden en een lunch.
Daarna gingen we een stukje wandelen. Wat een prachtige omgeving, helemaal boven in de bergen, met het zicht op de Himalya!! We zagen mensen die aan het werk waren met de millat. Je weet wel waar ze Roxy van maken. Ze waren aan het dorsen en aan het zeven. Dorsen doen ze door er met een grote stok op te slaan, zodat de korrels eruit vallen. Ze deden het met z'n drieen in een bepaald ritme. Ik heb nog even meegeholpen. Was best zwaar om iedere keer met die stok over je hoofd heen te slaan.Pffff wat hebben die mensen een zwaar werk!!
Onze chauffeur was mee aan de wandel en hij kende iedereen daar. We kwamen bij mensen, die een grote groentetuin hadden en een paar manderijnenbomen. Er werden manderijnen uit de boom geslagen en wij konden heerlijk manderijnen eten, vers van de boom, heerlijk!!
Daarna gingen we met de jeep naar de hulppost in de bergen. Wat een weg!! Een heel smal weggetje met er langs een hele steile afgrond ooohhh. Best eng!! Maar we hadden een hele bekwame chauffeur!
De hulppost bestond uit een gedeelte wat Rene financieert en een gedeelte wat door Duitsland wordt gefinancieert!De hulppost was maar een klein gebouw, met een kantoortje met maar beperkte medicijnen. Er was 1 dokter die daar 24 uur is. En er werken ook nog een paar verpleegsters. Wat nog aangevuld wordt met vrijwilligers. Mensen die ziek zijn, komen daar naar toe voor hulp. Kinderen worden ingeent en vrouwen krijgen voorlichting over familieplanning, krijgen daar de prikpil. En ook voorlichting over opvoeding en verzorging van de kinderen. Rene heeft er een kamer waar vrouwen kunnen bevallen. Als ze bevallen zijn gaan ze daarna weer lopend naar huis.
Het is echt triest met wat voor oude spullen ze daar moeten werken.
Maar wel knap dat er vanuit nederland ook vrijwilligers naar toe gaan, om daar te helpen. Ik heb heel veel respect voor de dokter die daar 24 uur is maar ook voor die vrijwilligers. Je snapt niet dat in zo'n gebied mensen kunnen leven.
Daarna gingen we even in een resort iets drinken. We onmoetten daar een nederlandse vrouw, die Tandarts is, en met haar team daar 2 weken hulp had geboden.
Haar dochter, die verpleegkundige is, doet er nu vrijwilligerswerk! Eva is 3 maanden in het gezin waar wij logeerden. Het klikte goed met hun, we hadden het gezellig.En spraken af dat ze de volgende dag met ons mee terug zouden reizen naar Kathmanu.
Daarna gingen we naar het gezin waar we sliepen. Een hele aardige familie. Een huisje wat zeer eenvoudig was. Alleen een vloer van harde klei! Een vuurtje binnen waar op gekookt wordt. Ze zaten op de grond op een matje. Er was alleen een heel laag tafeltje waar moeder s'nachts op sliep. Deze vrouw was een hele warme vrouw met een bijzondere uitstraling. Ongelooflijk alles op blote voeten. En op haar hurken zittend koken. De zonen hielpen haar mee met het eten te bereiden.
We aten er Dal Bhat, wat heerlijk smaakte. Je begrijpt gewoon niet dat deze mensen zo sober kunnen leven. Geen stoelen in huis, een vuurtje om op te koken. 1 Gaspitje.1 Klein kastje, wat de aanrecht was. Het is gewoon volledig zelfsupporting daar in de bergen. n moestuin, eigen vee.
Bewonderenswaardig om te zien hoe ze leven en hoe tevreden ze zijn. Het zijn wel mensen die nooit hun gebied verlaten. Anders zouden ze het anders willen , denk ik!
Om half 5 was het al pikke donker binnen, want er was maar 1 heel klein raampje. 1 Lampje waar ze mee kookte. Half in het duister, plus een klein beetje licht en warmte van het vuur. En allemaal lopen ze op blote voeten. Grote metalen kannen waar water in gehaald wordt. Buiten een platte steen met as van het vuur erbij. Het overgebleven as is het afwasmiddel! Ze eten van metalen borden. Eerst kregen wij, daarna eten ze zelf.Om half 7 eten ze, daarna nog even kletsen en om 8 uur of half 9, gaat iedereen naar bed. Geen t.v geen computer, geen radio! Voordat we gingen slapen werd de vloer gedweild met haar hand. Ze doen het vuile werk met de linker hand en koken doen ze met de rechter hand. Dat is de reine hand!! Het slapen was minder deze nacht! Koud en harde bedden! Nee, zo zou ik toch niet kunnen leven. Maar heel veel respect en bewondering voor deze mensen. Maar heel geweldig om het te hebben mogen ervaren!!!