Bandipur

Deze eerste regeltjes komen van mij, Hanneke.
Lony heeft dit bericht gisteren gemaakt maar...., net op het moment dat ze het wilde verzenden viel de stroom uit. We wilden gisteravond het nog eens proberen maar helaas was dit internetcafe gesloten. Ik beloofde Lony jullie vandaag dit bericht te zenden, bij deze dus.
Vanochtend zijn we om 5 uur opgestaan[na erg weinig geslapen te hebben, iets met gespannen zijn of zo] en zijn we weggebracht naar Sarangkot, het startpunt van Lony haar trekking. We hebben daar eerst genoten van een pracht zonopkomst!!!! Bijzonder hoe hij aan de ene kant opkomt en aan de andere kant de Annapurna helemaal in een rode gloed brent. En toen zijn ze samen vertrokken, Lony en haar gids en tegelijk drager. Een erg gezellige Nepalees met Mongoolse uitstraling en hoog knuffelgehalte, zo vonden we beiden. Jullie hoeven je geen zorgen te maken, het zit zeker goed. En ook weer een bekende van Ajay, helemaal vertrouwd dus.
Met mij alles goed. Ik heb vandaag dagje rust, wasje doen en beetje wandelen. Verdere plannen maak ik nog.
En nu dan het bericht van Lony:


Donderdagmorgen vertrokken we met Azies de broer van Ajay naar Bandipur. In totaal hebben we 5 uur gereden. We zaten al meteen tussen de bergen en zagen natuurlijk weer van alles onderweg. Rond half 4 waren we in Bandipur een plaatsje in de bergen op 1000 meter hoogte. We zochten een Hotelletje. We hadden een hotelletje in het dorp op de 3e etage. Een eenvoudig maar goede kamer met een heel groot balkon en een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen en het dorpje. Ongelooflijk zo mooi!!! We gingen al snel het dorpje in en de scholen waren net uit. Heel veel kinderen zagen we in unifompjes van school komen. we vroegen ze waar hun school was en of hun lerares er nog was. OOhhh daar is onze juf zeiden ze. Heb ze aangesproken en gevraagd og we de andere dag naar de school mochten komen kijken. We mochten om half 10 komen. We zagen de kinderen allemaal buiten spelletjes doen. Net zoals toen ik klein was. Touwtje springen, knikkeren stoelendans en gewoon vrolijk rondrennen. Het leven in het dorpje was buiten. Zeer armoedige huisjes met de meesten eigen vee. Verschillende winkeltjes. Mannen die kleren zaten te maken op een voettrap naaimachine. S,avonds is er bijna geen licht. Overal kaarsjes. We zagen daar een prachtige zonsondergang in de bergen. Het was zeer bijzonder daar.
De volgende dag gingen we naar de school van de kinderen. Eerst kwamen we bij een basisschool waar kinderen van 5 t/m 7 jaar zaten. Allemaal donkerblauwe uniformen met witte blousjes. Ze zaten allemaal 2 aan twee in de schoolbankjes net als vroeger bij ons. En je hoorde ze later alles samen klassikaal opdreunen. Ze leerden ook al engels.
Daarna liepen we verder het dorpje in en kwamen bij een schooltje voor kinderen van 2 t/m 5 jaar. De Directeur vond het leuk dat we kwamen kijken. Het was schattig om te zien. Maar wat een armoede, geen uniformpjes nog. maar sommige kinderen hadden vieze kleren aan of geen schoenen. Ze deden ook liedjes in de kring.Ze hadden twee lokaaltjes maar ooh zo armoedig. De Directeur liep nog met ons mee en vroeg of we nog even mee de tempel bijken die daar dichtbij was. Hij voorzag ons ook maar weer van een tikka ( een rode stip) en toen namen we afscheid. Het was indukwekkend!!!